Debutanten maken kennis met scoringsdrift M2

Er zijn twee manieren van schrijven. Een korte, krachtige versie, die bedoeld is om jou de informatie te geven die je wil. Daarnaast bestaat er de mogelijkheid te schrijven met veel bijvoeglijk naamwoorden, woordspinseltjes en klassieke inkoppertjes. Duidelijk moge zijn dat we voor het laatste kiezen. De voornaamste reden is mijn eigen plezier, maar niet in de laatste plaats het opbouwen van een supportersgroep, die mede door de belangrijke wedstrijd van de Morado CF 1 tot het minimum gereduceerd was op het RSC.

Vaste gezichten, die wekelijks tot het selecte gezelschap horen, zijn Thomas Oostendorp, Johan van der Linden en kapitein Sjoerd te Boekhorst. Laatstgenoemde, die dit jaar per ongeluk de aanvoerdersband om zijn arm geschoven kreeg, had te maken met een heus veteranenteam, onder leiding van trainer/keeper Danny Heiming.
Om toch een trainer op de bank te hebben, werd Good-old Hurk afgestoft en opgepoetst (hetzelfde deed hij met zijn schoenen) om zo voor het eerst sinds 7 november vorig jaar weer aan te sluiten bij twee. Het zijn teksten die niet lekker klinken om mee aan te treden tegen het hoger geklasseerde Peeske en naar verluidt kreeg de Hurk op zijn laatste verjaardag een ouwe-mannen-pakket op de mat, maar wie denkt dat hem dat deert kent onze Tim (nog) niet. Hurk is als een papiertje dat je verfrommelt en tevergeefs probeert glad te strijken, maar toch blijft beschrijven met je favoriete pen.
Daartegenover staat het debuut van een ongeschreven blad binnen Morado, Felix Hermsen. Met zijn 27 jaar een schat aan ervaring, maar wel iemand aan wie je de zaalregels voor aanvang uit moet leggen. Een andere nieuwkomer maar eentje mét club kennis is Bram Stevens, bij de schooldokter regelmatig gewogen en te licht bevonden, maar dit gold niet op de selectietrainingen.
Nu voetballen ze samen, Ivan en Bram. Ivan, de man die alle facetten beheerst van het zaalvoetbal deed tot grote vreugde van ons allen mee.

Eerste helft
‘t Peeske, met negen punten redelijk gestart aan de competitie begaf zich voor de wedstrijd één puntje boven nummer negen Morado. Achilleshiel bij ‘het andere oranje’ is overduidelijk de verdediging. Dit werd in de wedstrijd al vroeg blootgelegd door Sjoerd, die na voorbereidend werk van Ivan binnen kon lopen en Felix die de ingestudeerde corner feilloos tegen de touwen werkte, 2-0. De tornado van Morado stokte, mede doordat de mannen uit Beek zichzelf, zonder grote kansen te creëren, in de wedstrijd knokte. Toch was het Morado dat de klok sloeg, uit de ‘Khalid’ werd via Thomas de 3-0 op het bord geschoten. Intussen werd er vooral aan de kant van de paarshemden stevig doorgewisseld. ‘T Peeske had maar het bezit over één wissel, maar wist voornamelijk via de nummer 10 iets te forceren. Schoten van hen werden vakkundig onschadelijk gemaakt door de Nijmeegse achterhoede, aanvallen in de kiem gesmoord. Vlak voor rust viel nog de 4-0, Sjoerd tikte binnen uit de ‘Khalid’.

Tweede helft
Direct na rust was ‘t Peeske dat sterk begon en de Nijmeegse studenten vastzette op eigen helft. Sluitpost Heiming werd veelvuldig onder vuur genomen, waarna meerdere reddingen volgde. Uiteindelijk moest ook hij het antwoord schuldig blijven, 4-1. ‘t Peeske rook bloed, maar dat rook Thomas (in het Duits ‘Thor’mas) ook. Waar dit een aantal weken eerder nog een rood shirt als oorzaak had, bleek dit nu anders. Zonder na te denken jankte hij van afstand de afvallende bal onberispelijk via de onderkant van de lat in het doel, 5-1. De gasten kregen een enorme dreun, waarna de 6-1 niet lang liet wachten. Ivan ‘Pippo’ Theunissen werkte op zijn eigen wijze de bal achter de Beekse goalie. Het laatste verzet was daarmee gebroken en de aanvallen passeerden de revue als gebakken broodjes de toonbank. Een uitgooi van Danny leidde de 7-1 in. Johan, alom bekend door zijn genadeloos harde linker, zette zijn directe tegenstander heel slim en technisch sterk te kijk en rondde beheerst af. De 8-1 (schot Sjoerd) en 9-1 (goal Ivan) zette Morado wederom op 9 goals, iets wat in de voorgaande zes wedstrijden al drie keer was voorgekomen.
De bevrijdende tiende goal -ja, u leest het goed- werd gemaakt door Johan, die met een droge schuiver de keeper kansloos liet. Kort daarvoor had hij al een doelpoging ondernomen met zijn rechter -ja, u leest het wederom goed-!
Dat het nog tijd werd voor gallery-play was vervolgens voorspelbaar, een hakje als assist om vervolgens met een hakje af te maken. Het waren Felix en Ivan die voor een mooi slotakkoord zorgden.
Het was voor pro-rail een mooie dag geweest om te kijken hoe je wissels goed laat werken, het was een dag geweest voor supporters om te genieten van mooie aanvallen in plaats van toevalstreffers en het was een dag geweest waarin je Johan met zijn rechter een doelpoging zag ondernemen. Ook was het een dag waarin je Bram Stevens en Felix Hermsen zag debuteren.
Het werd voor jullie geen van allen. Ieder zijn prioriteiten, maar aanstaande vrijdag zijn wij er gewoon weer, zelfde tijd, zelfde plek, andere tegenstander. Gelukkig zijn we een flexibel team waarmee we dat kleine stukje verdriet met grote vreugde weg konden drinken. Tot vrijdag!