Dames 1 laat geen spaan heel van tegenstander

2017 is alweer een tijdje onderweg, maar de dames zijn pas net op gang. Na een aantal pittige wedstrijden die we door pech, scheidsrechterlijke dwalingen of louter omstandigheden verloren hadden, traden de dames vanavond aan tegen de koploper. 

Hoe bereidt men zich voor op zo'n avond? Simpel. Om de keel preventief te smeren nuttigt men bier. Om het suikergehalte (dat in directe verbinding staat met het energieniveau) op peil te brengen nuttigt men zure matten. Door voor de wedstrijd bij heren 3 te kijken werd een degelijk voorbeeld gegeven van hoe het niet moest. En deze dames leren snel, wat later ook zou blijken. 

De bespreking begon constructief doordat trainert Hurk de legendarische woorden sprak "zullen we vandaag anders gewoon gaan voetballen?" De meiden reageerden door onbegrijpend te knipperen, terwijl er "oke coach" gezegd werd, maar "wtf doen we normaal dan?" gedacht werd. De vruchtbare speech werd vervolgens dan ook vervroegd afgesloten met de woorden "of hebben jullie zelf nog iets toe te voegen?". Lekker gewerkt pik.

Nadat Hurk wat leipe hitjes pompte die niet alleen de sfeer verhoogden maar ook de adrenaline oppepte kon er afgetrapt worden. Volgens de scheidsrechter mogen gasten beginnen (gay). Maar vooruit dan maar, we zijn de moeilijkste niet. De dames begonnen gretig aan de wedstrijd, en dat zelfs terwijl het gretigste hert van al, wedseccie Lauwe Lau, op stal stond. Na 10 min lieten Timme en Anyssa zich zien met een prachtige een-twee, waarna de bal in de cirkel door niemand geraakt werd en zo voor de voeten van de chef pils kwam. Ze raakte de bal, en daarmee ook de tegenstander recht in het hart. Laat duidelijk zijn  dat het scorebord daarna terecht 1-0 aangaf. De dames waren nog aan het nagenieten toen ESA 10 sec later uit het  niets op 1-1 kwam. Flauw. De dames bleven echter strijden voor wat ze waard waren. Na een historisch leip balletje breed van Sanne, schoot chef Caenie opnieuw de bal beheerst in het hoekje. Daarna werd een goede aanval van Timme die de bal teruglegde op Jeanette, die te dapper met links wilde schieten en de paal raakte, door Anyssa in het doel gewerkt. 3-1. Gotcha ESA. Anyssa vond onder spanning voetballen blijkbaar toch fijner, gezien zij de bal 10 min voor het einde in het eigen doel werkte, en daarmee zelfs de fenomenaal keepende Rosa kansloos liet. ESA dacht bloed te ruiken, echter bleven de dames koel als kikkers. 3-2 was dan ook de eindstand, en daarmee de eerste zege in 2017. 

Zoiets moet gevierd worden, te beginnen in het sportcentrum. Tenminste, dat zou men denken. Onze voeten hadden amper een plekje over de drempel van het sportcafé gevonden toen men het tenenkrommende lied "het is tijd,  de hoogste tijd" opzette. Want waarom winst draaien in het sportcafe op dames 1 als men ook om 0:30 in bed kan liggen, zal het personeel wel gedacht hebben. Stelletje sfeersponsen. 

Een aantal dames vervolgden the quest for beer tot in de stad. De rest van de avond is wat vager, al staat een ding als een peil boven water. De dames hebben laten zien dat ze niet alleen in de zaal kunnen scoren. Ze waren zelfs zo op dreef dat ze wel eens een teamruzie binnen fc kunde op hun geweten kunnen hebben. En zo kennen we onze dames weer, ze laten zowel in de zaal als in de kroeg geen spaan heel van andere teams.