Een onvergetelijke avond na een memorabele overwinning van Morado CF 2

Na een lange voorbereiding was het vandaag Morado CF 2 dat naar Wijchen af ging reizen. Dat deze avond speciaal ging worden was ‘s middags al te merken. Een appgroepje werd aangemaakt, onmisbaar in deze tijd, al werd dit niet door iedereen op waarde geschat. Hier werd het een en ander kortgesloten, met Carlos als opperhoofd.
Na een redelijk gesmeerd overleg was Besjes de laatste die aansloot bij het selecte gezelschap. Klaar voor vertrek richting de bushalte waar onze reis echt begon. Johan Franco, zoals de bijnaam van onze spitta steevast luidt leidde ons door de tocht heen. Hij wist exact te vertellen waar we waren (we willen niet al zijn topografische kennis reproduceren, maar we kunnen jullie in ieder geval verklappen dat het iets met Gelderland was). Op de momenten dat Franco het woord liet nam Carlitos het over door wat tactische aanwijzingen te delen. Moraal van het verhaal: Een punt zou een fantastisch resultaat zijn.
Eenmaal aangekomen bij het sportcentrum van Wijchen werd er door een aantal sportmannen nog een stressreducerend sigaretje gepaft. Nadat duidelijk was geworden in welke zaal we konden gaan shinen werd de warming-up onder het genot van wat extra decibellen ingezet. Dat Morado CF 2 het met een smallere selectie moest gaan doen werd al duidelijk toen Madereros een teamfoto met een dubbele rij kon formeren. De zes jongens van Morado met een knikkerzakje vol aan ervaring verbleekten bij de schat aan ervaring bij Madereros. Na wat pasjes links en rechts, een aantal afrondoefeningen was de basis klaar om te beginnen. Met Hans op hok, Laurens, Carlos, Luke en Johan Franco daarvoor moest het gebeuren. Besjes zat vanwege zijn stalen knie en zwakke enkel nog even op de bank. Madereros bleek al snel over wat handige jongens te beschikken, wat leidde tot een vlotte 1-0. Het duurde even voordat Morado zelf in haar spel kwam, maar uit een vloeiende aanval die via Besjes (inmiddels ingevallen) en Carlos eindstation Luke bereikte, stond de 1-1 uit het niets op het scorebord. Vervolgens waren er over en weer mogelijkheden, maar toch was het Madereros dat de klok sloeg: 2-1. Wederom volgde er een vlaag van kansen voor Madereros, die vlak voor rust uit konden lopen naar 3, 4-1. Echter was er telkens een sta-in-de-weg en anders was er die vervelende Hans, die een aantal haast onhoudbare ballen meester maakte. Terwijl Madereros met het hoofd al aan de thee zat punterde Besjes binnenkant paal binnen na een goede loopactie van Johan Franco. RUST!
Na wat tactische besprekingen in de rust bleek het geloof in het eigen kunnen toegenomen te zijn bij Morado, wat vrij snel een Inzaghi goal opleverde. Johan Franco, in de zaal gaan voetballen omdat hij in buitenspelpositie werd geboren, tikte subtiel binnen. Beduusd van onze voorsprong, WANT WAT MOETEN WE NU DOEN?! waren we niet lang. Madereros hielp ons in het zadel door ons weer op achterstand te zetten en ons te laten doen waar we goed in zijn. Echt succesvol begon dit niet, doordat Besjes, ondanks zijn ervaring, twee keer de vier-seconden-regel vergat. Balverlies. De comeback kids stonden daardoor voor een zware klus, maar good-old Carlos dacht daar iets anders over: 4-4. Ondertussen werd er stevig doorgewisseld bij de tegenstander, die steeds verse spelers in het veld brachten. Luke en Johan konden dit roulatiesysteem wel waarderen en pasten dit ook toe in ons team, Laurens had dit goed begrepen door hier en daar een balletje over de zijlijn te schuiven. Echter, de best uitgevoerde truc kwam wel achter zijn naam. Geheel in balans gleed de bal van zijn linker- naar rechtervoet en whoap, zo langs de tegenstander. Helaas was de zaal wederom te smal..
De tijd tikte intussen weg in het voordeel van Morado, dat met een gelijkspel meer dan tevreden was. Johan was inmiddels vanwege de fysiek sterke spits achterin gaan spelen en deed dit met verve. Toch bleek dat niet voldoende om de 5-4 te voorkomen. Een momentje van onoplettendheid in de verdediging kon het slippertje van Hans niet wegpoetsen. Madereros was wel tevreden, en werden wat laconieker in balbezit. Ook de omschakeling bleek voor hen nog een puntje van aandacht. Na een snelle uitbraak van Morado stonden Carlos en Besjes namelijk tegenover één verdediger. Besjes vroeg, riep en schreeuwde, maar kreeg nul op zijn rekest, wat terecht bleek. Boem! Carlos jankte de bal vol in het kruis en het stond weer gelijk. 5 minuten te gaan en het verdedigen stond weer centraal. De comeback-kids hadden namelijk maar één keer voorgestaan. Maar, je moet nooit te vroeg pieken. Spannende minuten braken aan, al bleven echte kansen uit door een goed georganiseerd team. Sterker, Morado kwam er één minuut voor tijd nog uit met een uitbraak. Besjes ontving de bal van Laurens, die niet meteen goed stond en een verdediger in zijn rug voelde komen. Een golf van mensen die hun adem inhielden ontstond. Besjes liep door, maar de verdediger kwam akelig dichtbij. Terwijl Besjes aanstalten maakt om te schieten zet de verdediger een sliding in. Bam! De kap. Vrij voor de keeper. Schot. Goal! 5-6!
Besjes ziet zijn medespelers op hem af komen rennen, maar zij weten ook dat er nog één minuut te gaan is. Madereros weet niet wat ze overkomt en wisselt de keeper voor een veldspeler. Terwijl Morado met man en macht verdedigd besluit Madereros de bal nog even rond te laten gaan, wat niet meer leidt tot een doelpoging en eindigt in de mond van de scheidsrechter. Prrrrrrrrrrrr. AFGELOPEN! Morado, zo groen als gras, snoept meteen de eerste punten af van Madereros.
Een fantastische start en dat werd gevierd in de kleedkamer, waar geen van allen hun geluk kon onderdrukken. Zo werd het voor de debutanten en de jarige Laurens nog net iets specialer. De avond werd doorgezet op verschillende locaties, maar duidelijk moge zijn dat dit niet met de herstelshakes gepaard ging. Al met al een super teamprestatie die snel een vervolg gaat krijgen.