Union VR1 (zaal)

Afgelopen woensdag, de laatste dag van september, mocht dames 1 aantreden tegen Union. Vorig jaar verloren we van hen in de beker, dus het beloofde een spannende wedstrijd te worden. Dat bleek echter niet helemaal waar, spoiler. Alhoewel er wel enkele spannende momenten waren, maar laten we niet op de zaken vooruit lopen. 19.30 uur verzamelen, had Rosa in de app gezet. Toch was iedereen al ruim van tevoren present. Gewoon lekker op tijd, dat dames 2 voor ons speelde had daar niets mee te maken, toeschouwers zijn immers niet meer toegestaan was duidelijk te lezen op de bordjes voor Jan Massink. Enkele luie spelers waren met de auto naar de hal gekomen, ‘het was echt veel minder ver dan ik dacht, de volgende keer kunnen we best op de fiets’ aldus Michelle. In de kleedkamer gebeurde een ongeluk, Eckie stootte haar pols en greep deze beet in een poging de pijn te verzachten. Dit leidde uiteraard tot een tiktokdansje, maar helaas kon niet iedereen dit waarderen. De kleedkamer was lekker rustig, aangezien de helft van het team al een uitgebreide warming-up aan het doen was in de vorm van een wedstrijd met dames 2. De overige 4 deden een warming-up langs de zijlijn en oefenden hun rondje-om-de-wereld-skills. Leuk feitje: Dagmar kan alleen een rondje om de wereld als ze zelf om de wereld is, of als het weer quarantaine is. Toevallig wel dat er dan niemand van ons in de buurt is om het te zien. Net voor het begin van de wedstrijd zat Lisa’s knie even niet lekker en werd Gup uit de kleedkamer gehaald om ons te versterken. We waren er klaar voor en besloten vol druk te gaan zetten. Dit werd al snel beloond met een mooie actie van Amber waarbij de bal uiteraard in het doel belandde, 0-1. Daarna begon het te regenen, het soort regen waar iedere voetbalster van houdt, doelpuntenregen. De corners liepen weer lekker en de goaltjes vlogen er de een na de ander in. Toch wist Union af en toe wel de bal te veroveren en het soms nog erg spannend te maken op onze helft. Rosa moest lachen toen Amber ‘verdwaalde in haar eigen voeten’, een erg zeldzame gebeurtenis. Gelukkig hadden we onze Joyce op doel staan, die weer zo goed aan het keepen was dat je haast niet eens zou gaan verdedigen. Ondanks dat we 2 penalties hadden moeten krijgen, wisten we de score toch tot een mooie 0-12 te brengen. Veel te veel doelpunten om bij te houden. Toen de Trekvogels vroegen hoe veel het stond zei Eckie dan ook ‘heel veel nul voor ons’, prima duidelijk. Na de wedstrijd was het tijd voor een koud pilsje die Fleur voor ons had achter gelaten in de wastas, die Eckie had achtergelaten bij Fleur, maar wel had opgehaald, snap je het nog? Zo was onze zieke Fleur er toch een beetje bij, beterschap meid! Geen derde helft deze keer, het was namelijk woensdag en dan blijven de paardjes op stal.

Registreren Waarom registreren